Cicho.

"Cicho, diabelnie cichuteńko
Samotność się zaczyna
Utkana niewidzialną ręką
Owija mnie materią miękką
Jak mróz Jak obłok snu Jak ciemność
Jak wielka peleryna
Chwytam za klamkę
I z każdą chwilą wciąż mniej pamiętam
Stopień po stopniu
Co to za droga i dokąd sięga
Skąd znam tę drogę?
I dokąd sięga?"

by nie bać się jesieni...

 Wczesna jesień jest u nas prze prze prze piękna. 

Nie wierzę, że to piszę ale tak jest. 

Uśmiech wyzwala w nas energię.

Przyroda daje spokój i siłę.

Poczucie, że czas nie jest wrogiem, z którym mamy walczyć.

 

 Czas to życie.

 

Problemy nie znikają, ale starcie z nimi jest mniej bolesne kiedy ogrzać się można domowym ciepłem. 

 Dystans zyskujemy śmiejąc się z tego co nas przerasta.

I nawet jeśli się nie uda i złapiemy się w sieć...

 mamy siebie i szarlotkę ;)

A w tle śpiewa J. Cullum...